معنی پیرایه ده در لغت نامه دهخدا

که پیرایه دهد. که در زیور گیرد. که متحلی سازد:، روشن کن آسمان به انجم، پیرایه ده زمین بمردم.، نظامی

معنی پیرایه ده در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه پیرایه دهد آنکه در زیور گیرد: روشن کن آسمان بانجم پیرایه ده زمین بمردم. (نظامی)

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

پیرایه کننده، پیرایه ساز

پیرایش دهنده

(را یَ / یِ گَ)

پیراینده. آنکه بپیراید. آنکه پیرایه کند:
پیرایه گر پرندپوشان
سرمایه ده شکرفروشان.
نظامی.
متحلی. پیرایه کننده

(را یَ / یِ)

درج و آن ظرفی است که زنان اسباب و جواهر در آن نهند (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی). طبلۀ زنان که پیرایه و جواهر در آن نهند. (از منتهی الارب)

(را یَ دَ / دِ)

زینت دهنده. که چیزی را از چیزی بجهت خوش آیندگی کم کند همچون سرتراش و باغبان، برخلاف مشاطه. (آنندراج) (برهان). پیرایش کننده. آراینده. آراسته کننده

آنکه بپیراید پیراینده آنکه پیرایه کند: پیرایه گر پرند پوشان سرمایه ده شکر فروشان. (نظامی)

طبله زنان که پیرایه و جواهر درآن نهند ظرفی است که زنان اسباب و جواهر در آن گذارند

زینت دهنده بکاستن پیرایش کننده مقابل آراینده، زینت دهنده (مطلقا) مزین آراینده

((یَ دِ))

پیرایش دهنده، زینت دهنده